เมื่อเหนื่อยนัก

ควรจะพักผ่อน อย่ารอให้คนอื่นว่างแล้วพาเราไป หรือตามเขาไปตามดินแดนที่เขาต้องการ หาใช่ใจเราอยากจะทำ ควรให้เกียรติกับตัวเอง ศึกษาหาข้อมูลจุดต่างๆที่จะไป สถานที่ที่ตัวเองอยากจะรู้ อย่าแห่ตามกันเพียงเพื่อแชร์รูปหรือกลับมาจะได้มีเรื่องคุย ลองค้นหาตัวเองสิว่าชอบอะไร ชอบเพราะอะไร แล้วจะทำยังไง เพื่อทำลายกำแพงความกลัวออกไปให้ได้เสียก่อน

ปลดปล่อย

การงานอันรัดตัวและหนักหน่วงตลอดทั้งวัน สัปดาห์ เดือนหรือปี มาออกเดินทางกันดีกว่า ไปยังดินแดนที่ยังไม่เคยไป ดินแดนที่ไปเองได้ ไม่ต้องมีใครพาเราไป เดินไปยังถนนที่ผู้คนไม่รู้จักเรา แต่ยิ้มแย้มให้กับเรา ทักทายเราชวนเรากินข้าวกินปลา ตามประสาชาวชนบท ที่เปี่ยมไปด้วยไมตรี และความโอบอ้อมอารีย์ซึ่งหาได้ไม่ยากเลย ณ เชียงคาน ไม่จำเป็นต้องเป็นวันหยุดยาวๆ เทศกาลประจำปี ทำไมต้องคิดเหมือนทุกๆคน ที่ต้องแห่กันมาพร้อมๆกัน แย่งกันอยู่ แย่งกันกิน แย่งกันขับ แย่งกันนอน หากท่านพร้อม ก็ควรออกเดินทาง มาสิครับ มาพบกับเรา ชาวเชียงคาน บ้านเราเที่ยวกันได้ทั้งปี เราอยู่ที่นี้ ทำแบบนี้ เป็นประจำไม่ได้แกล้งทำเวลานักท่องเที่ยวเข้ามา เราเป็นเอกลักษณ์ของเรา ไม่กลัวการเรียนแบบ ไม่กลัวอดกิน เพราะเรามีมากพอเผื่อแผ่คนอื่นได้ มันคือวิถีเราเอง เพียงแต่ท่านมาก็กำไร หากกลับไปเราก็จะคิดถึง กลับมาอีกนะ “เชียงคาน”